Sentada nas rochas,
á beira do mar,
vexo as ondas,
que veñen e van.
O asubío do vento,
a xeada xa caendo,
faise noite
e empeza o teu vento.
Estar ó teu carón,
é a miña ilusión,
pero todo rematou.
viernes, 29 de febrero de 2008
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
No hay comentarios:
Publicar un comentario
Escribe tu comentario aquí